Η ιστορία κι η εξέλιξη του χορού Modern Ballroom (Waltz, Foxtrot, Onestep και Quickstep) άρχισε μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Tango εισήχθη στην Αγγλία πολύ νωρίτερα, το 1913.
Η Λαϊκή μουσική τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο άλλαξε κι εξελίχθηκε εξαιρετικά από το προηγούμενο στυλ της. Οι συνθέτες του Waltz έγραφαν ρομαντικές μπαλάντες που παίζονταν σε πολύ πιο αργό ρυθμό από το προηγούμενο στυλ. Από την άλλη η έξυπνη και χαρούμενη μουσική του Καρναβαλιού ενέπνεε τους χορευτές να αναπτύσσουν ζωηρές κινήσεις, μερικές από τις οποίες δε θεωρούνταν κοινωνικά αποδεκτές.
Σαν αποτέλεσμα της χαοτικής κατάστασης και για να αποκτήσει κάποια τυποποίηση ο χορός, ο κος Philip Richardson, ο εκδότης των Τimes του χορού, το 1920, συγκάλεσε το πρώτο συνέδριο των χορευτών Ballroom. Αυτό το συνέδριο κατέληξε να τυποποιήσει έναν ελάχιστο αριθμό από φιγούρες στο Onestep (που αργότερα έγινε Quickstep), το Waltz, το Tango και το Foxtrot. Η εξέλιξη συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια των δεκαετιών ’20 και ’30.
Ο χορός Ballroom σαν κοινωνική μορφή έγινε τώρα η πιο δημοφιλής μορφή διασκέδασης. Πρέπει να ευχαριστήσουμε τους πρωτεργάτες µας που έθεσαν τα θεμέλια, το στυλ, την κίνηση και το χαρακτήρα του υπέροχού µας χορού Ballroom σε µια τόσο σημαντική βάση τεχνικής.
Waltz
Το Waltz προέρχεται από τη γερμανική λέξη «Waltzen» που σημαίνει «στροφή». Πρόδρομος του Waltz ήταν οι χοροί “Allemande” και “Minuet”, χοροί που προέρχονται από τη μουσική baroque. Αυτοί οι χοροί χορεύονταν έναν αιώνα πριν στις μεγάλες αίθουσες από τις υψηλές τάξεις στη Γερμανία.
Το Waltz αποτέλεσε μόδα στη Βιέννη περίπου το 1770. Παρά την ύπαρξη πολλών δημοφιλών υφών μουσικής, πολλοί συνθέτες όπως ο Μότσαρτ έγραψε πολλά Waltz για τους χορευτές της Βιέννης. Σ’ αυτήν την ρομαντική περίοδο δημιουργούνται οι πιο κλασικές συνθέσεις του βιενέζικου Waltz από Schubert, Chopin και Brahms που ακόμα παίζονται σήμερα.
Όταν ο χορός από τις επαρχίες της Αυστρίας και τη Βιέννη άρχισε να μετεξελίσσεται και να αποκτά την σημερινή του μορφή, ταξίδεψε και αγαπήθηκε και στο Παρίσι φτάνοντας εν τέλει στις μεγάλες πίστες των Ηνωμένων Πολιτειών όπου όμως δεν έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές.
Στις αρχές του 1830 το Waltz γίνεται αρκετά δημοφιλές, κυρίως λόγω δύο αυστριακών συνθετών. Του Lanner και του Strauss. Έτσι αποκτά και επίθετο: βιεννέζικο Waltz. Γρήγορο και νευρικό (55- 60 μέτρα το λεπτό), νεανικό για την εποχή του. Ωστόσο το γρήγορο τέμπο δεν υιοθετήθηκε απ’ όλους.
Το Waltz χορεύεται σε ρυθμό 3/4 σε στροφές γύρω από έναν νοητό άξονα στη μέση του ζευγαριού και με έμφαση στο πρώτο βήμα. Σ’ όλο τον 19ο και στις αρχές του 20ο αιώνα, το σύνηθες 3/4 γνώρισε παραλλαγές πάνω σε 2/4, 6/8, ή 5/4.
Σήμερα το Waltz είναι από τα πιο διαδεδομένα είδη χορού σ’ ολόκληρο τον κόσμο και το επικρατέστερο στις γαμήλιες δεξιώσεις σ’ ανατολή και δύση σε βορρά και στο νότο.
Fox Trot
Το Foxtrot πρωτοεμφανίστηκε στην Νέα Υόρκη το 1914 όπου χορευόταν από τον ηθοποιό Harry Fox και τη γυναίκα του Yansci Dolly από τις Dolly Sisters. Την εποχή εκείνη το Θέατρο της Νέας Υόρκης ήταν στη διαδικασία μετατροπής του σε σινεμά και ο Harry και η ομάδα του είχαν αναλάβει να διασκεδάζουν τον κόσμο με το χορευτικό τους στιγμιότυπο ενδιάμεσα από τις παραστάσεις. Ο χορός έγινε αμέσως επιτυχία και έμεινε με το όνομα «Το Trot του Fox» (Fox-trot).
Με τον καιρό το Foxtrot διαδόθηκε πολύ στον χορευτικό κόσμο της εποχής και πολλοί ασχολήθηκαν με την εξέλιξή του, όπως οι Vernon Castles, ο G.K. Anderson και άλλοι. Το Foxtrot λόγω της δημοτικότητάς του έπρεπε να εξελιχθεί σύντομα και σε μία πιο στατική μορφή χορού επι τόπου (on the spot) από την αυθεντική του μορφή (travelling fox-trot) λόγω του μεγάλου αριθμού χορευτών που το χόρευαν στις πίστες. Επίσης έπρεπε να δοθεί και περισσότερη έμφαση στον αργό και διακεκομμένο ρυθμό 4/4 που χορευόταν. Το Foxtrot βασιζόταν σε τέσσερις τυποποιημένες φιγούρες: το Περπάτημα (Walk), τα Τρία Βήματα (Τhree Step), τη Φυσική Στροφή (Νatural Turn) και τη Αντίθετη Στροφή (Reverse Turn). Η ανάπτυξη αυτού του χορού συγκεντρωνόταν στο κλασσικό στυλ µε ρέουσα συνέχεια κι έλεγχο της κίνησης πάνω στο πάτωμα χορού.
Το Foxtrot είναι η βάση για πολλούς άλλους χορούς όπως το Peabody, το Quickstep και το Roseland. Λέγεται ότι είναι από τους πιο δύσκολους χορούς στη διδασκαλία του.
Tango
Το ταγκό, από τα Ισπανικά, είναι είδος μουσικής (σε ρυθμό 2/4 ή 4/4) και αντίστοιχου χορού. Το ταγκό γεννήθηκε, ήκμασε και ακμάζει ακόμη στην περιοχή του Ρίο δε λα Πλάτα, δηλαδή στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη αλλά και διαδόθηκε σχεδόν σε όλον τον κόσμο. Η Ισπανική λέξη tango ετυμολογείται πιθανόν από την γλωσσική οικογένεια Niger-Congo της Δυτικής Αφρικής και είναι συγγενής με την λέξη tamgu (χορός/χορεύω) της γλώσσας Ibibio αυτής της οικογένειας.
Οι ρίζες του ταγκό είναι πολλές και διαφορετικές: η μουσική και τα τραγούδια των gauchos που είχαν επιρροές από την Ανδαλουσία της Ισπανίας και συνοδευόταν από παλαμάκια και κτυπήματα με το τακούνι, το Αφρικανικής προέλευσης candombe που παιζόταν με κρουστά και οι αντίστοιχοι χοροί του μαύρου πληθυσμού, το bel canto και η canzonetta των Ιταλών μεταναστών μαζί με το πιο εξευγενισμένο χορευτικό τους στυλ, η Ισπανο-Κουβανική habanera, το βαλς. Συγγενή είδη με το ταγκό είναι η μιλόγκα και το Αργεντίνικο βαλς.
Η δεκαετία 1910-1920 είναι η περίοδος της διεθνούς “ταγκομανίας.” Γύρω στο 1910 το ταγκό άρχισε να χορεύεται έξω από την Αργεντινή, ως ένας καινούριος χορός της μόδας, από τις αστικές τάξεις, ακόμη και από την αριστοκρατία, πρώτα στο Παρίσι και μετά στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική, πράγμα που αντανακλάται σε πολυάριθμα άρθρα στον τύπο και στα εγχειρίδια κοινωνικών χορών της εποχής, που περιλαμβάνουν και το ταγκό.
Το ταγκό, που εισήχθη πολύ νωρίτερα στον αιώνα, έχει ένα χαρακτήρα και µία ατμόσφαιρα τα οποία ήταν πιο κοντά στον ενθουσιώδη λατινικό (Latίn) τύπο της μουσικής και του χορού. Αν και αρχικά εισήχθη µε έναν αιλουροειδή τύπο δράσης, διατήρησε τα δραματικά στοιχεία του κι επίσης αναπτύχθηκε σε ένα αιχμηρό, στακάτο (staccatο) χαρακτήρα χορού.
Quickstep
Ένας χορός που πήρε σάρκα και οστά τον εικοστό αιώνα και περί τα τέλη της δεκαετίας του 1920. Η μουσική του στηρίζεται κυρίως σε ρυθμούς της Τζάζ και μοιάζει με το χορό Charleston(σαν μουσικό άκουσμα). Η εξυπνάδα της μουσικής απεικονιζόταν στη ποικιλία της χορογραφίας στο χορό. Ο χορός αυτός θεωρείται πως είναι η πιο γρήγορη εκδοχή του Foxtrot και πήρε το όνομά του κυρίως με βάση το γεγονός ότι λόγω της μεγάλης ταχύτητάς του αποτελείται από «Γρήγορα Βήματα». Οι φιγούρες του βασίζονται περισσότερο στις κλειστές στροφές του Waltz και τις ανοιχτές στροφές του Foxtrot. Χορεύεται περίπου στα 50 μέτρα ανά λεπτό και αποτελεί τον πέμπτο χορό της κατηγορίας Standard αναφορικά με τον Αθλητικό χορό.