Η Rumba σαν χορός ξεκίνησε στην Αβάνα της Κούβας στη δεκαετία 1890-1900. Λέγεται ότι αρχικά η Rumba χορευόταν μεταξύ των Αφρο-Κουβανών της περιοχής και όχι των ντόπιων κατοίκων γιατί θεωρούταν επικίνδυνος και πρόστυχος χορός.

Η μουσική της παίζεται σε 4/4 και έχει προέλθει από μία μίξη ρυθμών οι οποίοι πηγάζουν από τις Δυτικές Ινδίες και την Αφρική. Η ανάπτυξη του ρυθμού όμως μαζί με το συνοδευτικό χορό έγινε στην Κούβα με τη μορφή SON(μια αργή έκδοση του ρυθμού διαδεδομένη στη μεσαία τάξη της Αβάνας) ή με τη μορφή Danzon που χορευόταν μεταξύ μελών της υψηλής κοινωνίας της Κούβας. Οι μελωδίες της μουσικής είναι επηρεασμένες από ισπανικά πρότυπα της εποχής.

Η Rumba σήμερα χαρακτηρίζεται ως ο χορός της αγάπης και του έρωτα.

Η πρώτη εμφάνιση της Rumba σε αγώνες χορού με επίσημο βηματολόγιο γίνεται το 1931 με το όνομα “Square Rumba”, την ίδια χρονολογία που ο Pierre Zurcher-Margolle έφερε τους Latin χορούς στην Ευρώπη (Αγγλία). Μετά την επίσημη αναγνώριση του χορού κυκλοφόρησε και το πρώτο βιβλίο του Walter Laird μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται αναλυτικά και το πρώτο επίσημο βηματολόγιο της Rumba καθώς επίσης και η ανάλυση της τεχνικής του χορού.

Η τεχνική της Rumba περιλαμβάνει κοφτές κινήσεις και ένα συνδυασμό ερωτικής επίθεσης του καβαλιέρου προς τη ντάμα η οποία διατηρεί μια στάση άμυνας απέναντί του. Στο αμερικάνικο στυλ του χορού υπάρχει έντονο hip sway (κίνηση γοφών) που ξεκινάει από τα ελαφρώς λυγισμένα γόνατα σε αντίθεση με το International style που τα πόδια πρέπει να είναι τεντωμένα.

Η Rumba έχει συνεισφέρει πολλά και σε άλλους χορούς, όπως το Cha Cha Cha. Στην πραγματικότητα οι περισσότερες φιγούρες της Rumba, αν όχι όλες, μπορούν να μεταφερθούν και να εκτελεστούν και στο Cha Cha Cha.

Το Cha Cha Cha μπορεί να χορευτεί με μία πληθώρα τραγουδιών, από αυθεντική κουβανέζικη μουσική μέχρι και Latin Pop. Ο ρυθμός της μουσικής είναι 4/4. Το Cha Cha Cha ξεκίνησε από τον Κουβανό συνθέτη και βιολιστή Enrique Jorrin ο οποίος έφερε το ρυθμό αυτό στις κουβανέζικες πίστες παίζοντας μαζί με την Orquesta America. Σύμφωνα με τον Jorrin ο ήχος που έκαναν τα παπούτσια των χορευτών όταν χόρευαν ήταν και η έμπνευση για το όνομά του.

Το 1952 όταν ο δάσκαλος και χορευτής Pierre Zurcher-Margolle πήγε στην Κούβα για να μελετήσει τον τοπικό τρόπο χορού παρατήρησε έναν ακόμα χτύπο στο ρυθμό των τραγουδιών καθώς επίσης και ότι το βήμα δεν ξεκινούσε στον πρώτο χτύπο του ρυθμού, αλλά στο δεύτερο. Αναπτύσσοντας λοιπόν αυτή την ιδέα κατέληξε στη δημιουργία του σύγχρονου Ballroom Cha Cha Cha. Οι βάσεις του χορού είναι το Mambo και το Swing. Ο χορός αρχικά ονομαζόταν Triple Mambo λόγω των εξτρά χτύπων του ρυθμού στα τραγούδια με αργό ρυθμό.

Ιδανικοί ρυθμοί για το International στυλ του χορού είναι οι δυνατοί σταθεροί ρυθμοί ενώ το Κουβανέζικό Cha Cha Cha είναι πολύ πιο ερωτικό και μπορεί να περιλαμβάνει και άλλους πολύ-ρυθμούς στη μουσική του.

Η τεχνική του Cha Cha Cha χαρακτηρίζεται από έντονη κίνηση γοφών, κοφτές κινήσεις, γρήγορες αλλαγές βάρους και κυρίως το Chasse που είναι τα τρία γρήγορα βήματα ανάμεσα στους χτύπους του ρυθμού (beat). Υπάρχουν πολλά κοινά στην τεχνική του Cha Cha Cha και της Rhumba με διαφορές που οφείλονται κυρίως στην αυξημένη ταχύτητα του πρώτου.

Το Mambo πρωτοεμφανίστηκε στην Κούβα και χορευόταν αρχικά ανάμεσα σε Αϊτινούς αποίκους. Στην Αιτή Mambo ήταν το όνομα της ιέρειας η οποία εκτελούσε χρέη πνευματικού ηγέτη, σύμβουλου, εξορκισμού, γιατρού κλπ. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπήρχε κάποιος παραδοσιακός χορός στην Αιτή με αυτό το όνομα.

Ο ρυθμός του Mambo δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1930 από την σύμπτυξη του Swing με την κουβανέζικη μουσική και στη συνέχεια άρχισε να χορεύεται και ο χορός αυτός. Το Mambo δεν θα ήταν δυνατό να υπάρξει νωρίτερα διότι η Αμερικάνικη Jazz δεν είχε «παντρευτεί» την κουβανέζικη μουσική. Ο Perez Prado ήταν αυτός που στην ουσία εισήγαγε το Mambo σαν χορό στο μαγαζί La Tropicana στην Αβάνα το 1943. Από τότε πολλοί μουσικοί όπως ο Tito Rodriquez, ο Pupi Campo, ο Tito Puente, ο Machito και ο Xavier Cugat ανέπτυξαν δικά τους στυλ και νέες τεχνικές και προώθησαν το Mambo στη σημερινή του θέση.

Ο ρυθμός του Mambo είναι στα 4/4 αν και στην πραγματικότητα δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο 2 και στο 4. Οι κουβανοί μουσικοί βέβαια τονίζουν ακόμα και τα τέσσερα τέταρτα.

Στην Αμερική το Mambo πρωτοεμφανίστηκε το 1947 στο μαγαζί Park Plaza Ballroom της Νέας Υόρκης, Ένα από τα αγαπημένα στέκια ενθουσιωδών χορευτών από το Χάρλεμ. Αργότερα, μια απλουστευμένη έκδοση του χορού (ο αυθεντικός χορός είχε πολύ επικίνδυνες ακροβατικές φιγούρες) παρουσιάστηκε σε σχολές χορού και κλαμπ στη Νέα Υόρκη και το Μαϊάμι.

Το Mambo σαν χορός, ενώ αρχικά προκάλεσε πολύ ενδιαφέρον, παρέμεινε σχετικά στάσιμος στη συνέχειά του. Όμως είναι απαραίτητο να σημειωθεί ότι συνείσφερε πάρα πολύ στη δημιουργία του Cha Cha Cha.

Η Samba είναι μία από τις πιο δημοφιλείς μορφές μουσικής στη Βραζιλία. Είναι για όλους ο εθνικός μουσικός ρυθμός της Βραζιλίας. Οι ρίζες της Samba είναι στην Αφρική, κυρίως στην Angola, όπου ο χορός semba ήταν προκάτοχος της Samba. Η Samba αναπτύχθηκε ως ένα ξεχωριστό είδος μουσικής στην αρχή του 20ου αιώνα στο Rio de Janeiro (τότε πρωτεύουσα της Βραζιλίας) κάτω από την ισχυρή επιρροή μαύρου μεταναστευτικού πληθυσμού από τη βραζιλιάνικη πολιτεία της Bahia. Ο τίτλος «σχολείο Samba» (“escola de samba”) κατάγεται από τα δια μορφωτικά χρόνια της Samba. Ο όρος υιοθετήθηκε από μεγαλύτερες ομάδες από εκτελεστές Samba σε μία προσπάθεια να δώσει αποδοχή της Samba και της εκτέλεσής της. Τοπικές εστίες ήταν συχνά τα εδάφη πρακτικής/εκτέλεσης γι’ αυτούς τους μουσικούς και τα “escola” έδωσαν νωρίς στους εκτελεστές μία αίσθηση νομιμότητας κι οργάνωσης που αντιστάθμιζε την κάπως αμφιλεγόμενη κοινωνική ατμόσφαιρα της Samba.

Η Samba παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σαν εκθεσιακός χορός το 1905 στο Παρίσι αν και εκείνη την εποχή είχε άλλο όνομα (Maxixe). Το τωρινό της όνομα δεν το απέκτησε μέχρι το 1923. Ο ρυθμός στον οποίο χορεύεται σήμερα είναι τα 2/4. Τα πιο κύρια γνωρίσματα της Samba είναι οι πολλές στροφές, οι γρήγορες αλλαγές βάρους, η έντονη κίνηση των γοφών, το contraction (κίνηση της λεκάνης) και το bounce action (έντονο και γρήγορο λύγισμα και τέντωμα στα γόνατα). Η Samba είναι ένας από τους πέντε Latin χορούς στους οποίους διαγωνίζονται οι αθλητές του International Latin Dance sport.

Η Jive είναι µία μουσική τεχνοτροπία σε 4/4 ρυθμού που πήγαζε από Αφρο-αµερικάνους στην αρχή της δεκαετίας του 1940 και είναι σαφέστατα επηρεασμένος από τη Jazz. Ο χορός χορεύεται είτε στα 4/4 ή στα 2/4. Είναι µία ζωηρή και αχαλίνωτη παραλλαγή του Jitterbug, που ανήκει στους χορούς Swing. Η Jive είναι ένας από τους πέντε χορούς του International Latin. Σε διαγωνισμό χορεύεται σε µία ταχύτητα των 44 χτύπων ανά λεπτό ή μεταξύ 32 και 40 χτύπων ανά λεπτό.

Η Jive είναι ένας όρος για ένα χορό που αναπτύχθηκε από διαφορετικούς σχετιζόμενους προαγγέλους Αφρο-αµερικάνικης προέλευσης. Μεταξύ αυτών είναι οι Lindy Hop από τη δεκαετία του 30, Blues Swing, Boogie-Woogie από τη δεκαετία του’ 40 και το Jitterbug, που ακολουθήθηκε από το Rock’n’Roll στη δεκαετία του ’50. Με το πέρασμα του χρόνου, πολλοί μεγάλοι μουσικοί ερμήνευσαν κομμάτια σε αυτό το ρυθμό όπως ο Elvis Presley, ο Jerry Lee Lewis και ο Little Richard. Το αποτέλεσμα ήταν ο χορός να αποκτήσει πιο γρήγορους ρυθμούς και πιο εντυπωσιακές φιγούρες. Οι Αμερικάνοι στρατιώτες έφεραν αυτούς τους χορούς στην Ευρώπη γύρω στο 1940 και γρήγορα βρήκαν ακόλουθους ανάμεσα στους νέους.

Μετά τον πόλεμο το boogie έγινε η κυρίαρχη μορφή για λαϊκή μουσική. Εντούτοις, δεν ήταν ποτέ μακριά από κριτική ως ένας ξένος, χυδαίος χορός. Ο διάσημος γκουρού των Ballroom χορών, Alex Moore, είπε ότι δεν είχε «δει τίποτα πιο άσχημο». Οι Άγγλοι εκπαιδευτές ανέπτυξαν τη κομψή και ζωηρή Jive, που χορευόταν σε ελαφρώς πιο αργή μουσική. Το 1968 υιοθετήθηκε ως ο πέμπτος χορός Latin American σε διαγωνισμούς.

Το Paso Doble ή pasodoble είναι µία ζωηρή τεχνοτροπία χορού µε μουσική pasodoble σαν πορεία µε διπλό μέτρο. Στην πραγματικότητα προέρχεται από τη Γαλλία (αν και οι ρίζες του είναι στη Ρωμαϊκή εποχή), αλλά έχει ως μοντέλο τον ήχο, τη δραματικότητα και την κίνηση της ισπανικής ταυρομαχίας. Είναι ένας πολύ δυναμικός χορός που δημιουργεί μια έντονη ατμόσφαιρα. Το Paso Doble σημαίνει «βήμα δύο» στα ισπανικά. Το Paso Doble βασίζεται σε μουσική που παίζεται στις ταυρομαχίες κατά τη διάρκεια της εισόδου των ταυρομάχων (paseo) ή κατά τη διάρκεια των περασμάτων (faena) μόλις πριν το σκοτωμό. Ο αρχηγός αυτού του χορού παίζει το ρόλο του ταυρομάχου (matador). Ο ακόλουθος γενικά παίζει το ρόλο της μπέρτας του ταυρομάχου αλλά μπορεί επίσης να αντιπροσωπεύει το ταύρο ή ένα χορευτή φλαμένκο σε μερικές φιγούρες. Το Ballroom Paso Doble, όπως η Samba είναι ένας προοδευτικός International Latin χορός.

Το Paso Doble είναι ο Latin χορός που μοιάζει περισσότερο µε το International Standard Style, τα μπροστινά βήματα γίνονται µε τη φτέρνα να οδηγεί, το πλαίσιο είναι ευρύτερο και κρατημένο πιο αυστηρά, κι εκεί υπάρχει διαφορετική και λιγότερη κίνηση του γοφού. Σήμερα όσος αφορά την κίνησή του, ο χορός έχει πολλά κοινά με το Flamengo, έναν από τους πιο γνωστούς παραδοσιακούς Ισπανικούς χορούς. Το Paso Doble είναι ο μόνος από τους πέντε χορούς των διαγωνισμών στο International Latin που ο καβαλιέρος έχει πιο ορατό ρόλο από τη ντάμα. Ο ρυθμός του είναι τα 2/4.